Qayğılı görürəm yurdu- yuvanı,

Gəzirəm hər yanı ,dağı-aranı.

Baxıram eyvana, bağa-bağçaya,

Tapmıram heç yerdə anam Ceyranı.

Payız vaxtı gəldi, əcəl boranı,

Vurdu qəlbimizə ağır yaranı.

Qara torpaq aldı bizdən payını,

Ayırdı bizlərdən anam Ceuranı.

Qoynumda saxlaram odu-qoranı,

Qaytara bilsəydim arxa duranı.

Bir insan itirdim dünyadan böyük,

Xatirəyə dönən anam Ceyranı.

Artıbdır həyətdə güleyşə narı,

Nəvələr çoxalıb tutub dörd yanı.

Nənə nağılına həsrətdi onlar,

Tapa bilməyirlər anam Ceyranı.

Saçına ələndi dağlarin qarı,

Duman-çən bürüdü ulu diyarı.

Bahar çiçəyitək çovğuna düşdün,

Bu tufan apardı anam Ceyranı.

Ruhun gəzə bilsə bu çəmənzarı,

Duyardın çəkdiyim hər ahu-zarı.

Övladlar ürəyi sənin məzarın,

Nəvələr yaşadar anam Ceyranı.

Müqəddəs sayılır insan ilqarı,

Sevdin insanlığı,dini,quranı.

Əməlin yerlərdə,əlin göylərdə,

O göylər apardı anam Ceyranı.

Uşaqlıq anları yadıma düşür,

Yenidən keçmişlə bir də görüşür.

O ləziz günləri xatırladıqca,

Titrəyir varlığım,qəlbim üşüyür.

Hər səhər durardı alatoranı

Nehrədən ayırıb yağı-ayranı.

Yaxmac payımızı alardıq ondan

Hamımız sevərdik anam Ceyranı.

Axşam üstü o,təndiri qalardı,

Alovundan yanağımız yanardı.

Toplanardıq ətrafına tabağın,

Hər birimiz kökə payın alardı.

Orucluqda xoruzbanı durardı,

Süfrə açıb "obaşdanlıq” qurardı.

Kərə yağda cücələri bişirib,

Birdəfəlik həzm-rabə vurardı.

Söz deyəndə allanardı yanağı,

Biz olardıq onun əziz qonağı.

Ləzzət ilə səhər-səhər yeyərdik

Fincan dolu qatıq, südü, qaymağı.

Təmiz idi qəlbi kimi əməli,

Suda idi bütün günü pak əli.

Nadinc idim, incidərdim sizləri

"Can”dan başqa bir söz bilməzdi dili.

Nə şirindir günlərimin ötəni,

Uzaq eldə yad edərəm Vətəni.

Kərə yağla qarışdırıb verərdi

Sac üstündə cincilimli kətəni.

Rəna ilə verərdiniz diz-dizə,

Dost-tanışlar qibtə edərdi sizə.

Südün daşar, qışqırırdı əmimsə,

Az danışın, gələrsiniz bəd gözə.

Yadımdadı, qoyun-quzu mələşir,

Çal qoç ilə ağ qoçumuz əlləşir.

Deyirdin ki, qurbanlıqdır bu qoçlar,

Atan gələr, tez kəsərik, ay Bəşir.

Kəndimizin nə çox idi eh, dərdi,

Traktoru ala öküz, qara gəldi.

Uşaq-böyük qoşardılar arabaya,

O mərdləri sürərdilər hara gəldi.

Səmənd atın kişnəməsi qulağımda,

Çox gəzirəm kəhər atın sorağında.

İtirdiyim bir ömürün sevincidir,

Qırışlanıb kədərlərim yanağımda.

Xatirələr yaman getdi uzaqlara,

Su səpildi alovlanan çıraqlara.

Ülvi olan doğmaları itirdikcə,

Ömrüm düşdü qəlb üşüdən sazaqlara.

Ölüm haqdır, dərdi yaman sərt olur,

Yaşıl olan təbiət də tez solur.

Pak varlıqsan, sənin kimi ananın

Yeri rahat, məzarı nurla dolur.