Günəş, mehriban günəş

İsidir müxtəlif, bu kainatı

Dənizi, torpağı, uzağı, yaxını

Hərəkətə gəlir hava axını...

Yaradır dənizdə, suyun üzündə

damladan dalğanı.

Dalğanın həyatı dənizdir ancaq

Onlar da məhv olur, sahilə çatcaq.

İnsan dənizində, bu yer üzündə

Mən də, bir damla ikən

Günəş işığını səpə-səpə

Böyüyüb oldum ləpə,

Nadinc ləpə,

qayğısız körpə

Günəş şüasında oynayırdım

qəmsizliyimlə

Bir də, rəqqasə qağayıların

şən nəğməsilə

Uğursuz bir gündə,

Ömürdən əsdi, yolumu kəsdi

Duyğusuz, ruhsuz bir qasırğa

O da, ruhumu oynada-oynada,

oğrun-oğrun

Axırda atdı sahilə doğru.

Sahilə gedirəm,

                         sahilə,

                         sahilə,

                         sahilə.

Dalğanın həyatı dənizdir ancaq,

Onlar da məhv olur sahilə çatcaq.

                                   Mart, 1970