Şeirlər
Ölüm-həyat dostluğu
Ölüm adlı son günümün
sirdaşını mən görmüşəm.
Həyat adlı şən günümün
qardaşilə gün sürmüşəm,
İkisinin arasında
oturmağın,
Birin qucub, o birindən çox qorxmağın
Mənası yox mən bilmişəm.
Elə olub, ağrılarım
iradəmə qalib gəlib.
Mən ölümə meyl etmişəm.
Donub bəzən duyğularım,
bu sədləri birləşdirən,
Gözlərimdə iki salxım
buz olmuşam.
Mənasına heç varmayan
bir quş kimi
Bu budaqdan o budağa çox
qonmuşam.
Ağrıların havasında
çırpınaraq,
Ölüm-həyat dostluğuna
alışmışam.
Dalğaların davasından yol
açaraq,
İnsan kimi yaşamışam.
Əvəzində mən qorxunu –
həyatımın düşmənini
itirmişəm,
Bu dünyaya yeni Bəşir
gətirmişəm.
Ey insanlar,
Bu dostluqdan heç
qorxmayın,
Bu dünyaya hərislikdən
əl çəkərək bir toxtayın,
Özünüzdən gələcəyə yaxşı
əməl...
İnsanlığı bir saxlayın!
Minsk, 1984
|
| Категория: Hikmət çələngi | Добавил: Rehim (2013-11-23)
|
| Просмотров: 328
| Рейтинг: 5.0/1 |
|
| Статистика |
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0 |
|