Aylı gecə, açıq səma,

Diqqət etdim asimana.

Ay nəhəng, ulduzlar kiçik,

göylər ayın bəzənmiş taxtı.

Tale axtaranlara

hər ulduz bir insan baxtı,

Kiçiklik anı-

kamanın çəkilmiş yayı,

ilin on iki ayı,

içində Ramazan bayramı.

Böyüklüyü on dörd gecəlik ay,-

olduqca nurani,

işığında oxumaq olur "Quran”ı.

Kiçilə-kiçilə böyüyür,

göylər sultanına dönür.

Bir ayda yaşayır neçə ömür,

hər gün başqa cür görünür.

Adı günəşlə yanaşı,-

ulduzlar kəhkaşanı,

İşığını günəşdən alan

yerə bağlı

pərsəngə tay,

Mərtəbənə heyran, ay!

Yenə bir ulduz axdı,

Şeytan əməlli insan

Götürüb sinəsinə taxdı,

açıldı ay kimi baxtı.

O, da bir ay oldu...

Yer ulduzu dahilər,

ən böyük kahinlər

ona baş əydilər,

yerin sultanı dedilər.

Dünyanın işinə,

zamanın gərdişinə bax...

Kiçiklər böyük görünür,

Dar düşüncəli insan

dahiyə dönür.

Qaranlıq qarşısında

işıqlar sönür.

Buz olur saf sular,

Yaranır zəncirsiz

könüllü qullar,

Bir də arxalı nadanlar...

Sinəsinə "axan ulduz” taxanlar, 

Aşağıda ola-ola,

yuxarıdan baxanlar.

Çaxmaq daşı tək çaxanlar,

Güc gələn tərəfə

lava tək axanlar,

Yoluna çıxanı

yalayıb yaxanlar.

Töküldü nahaq qanlar

Öldürüldü Cavad xanlar

Vətən parçalandı

Millət haçalandı

Güneyli-qüzeyli,

həyatı hüzünlü.

Ağayi farslar,

cənabi ruslar,

Vətəndən başqa hər şey sizin,

Eninə-uzununa milləti əzin.

Sinəmizdə at oynadıb, gəzin,

Giribsiz böyük oyuna,

Sizindir bütün dünya,

Əvvəlin sonu var,

heç inciməyin!

Yanan ocaqlara

su çiləməyin.

Gələcək sahibi zəmanənin,

Sürünəcəksiz dizin-dizin.

Dünyamız da onda düzələr,

Seçilər əyri əllər,

düz əllər

Yoxsa, kifir görünər gözəllər,

Turşdan yox, baldan dodaq büzərlər,

Güldən yox, güllədən çələng düzərlər,

Qollarda qandal olar çələnglər,

Qırılar mərd əlli biləklər.

...Bir zamanlar

yolundan azanlara

Göydən yerə enənlər,

dünyanı düşünənlər

Dedilər allah sözlərini,

Haqq yolunda,

fəda etdilər özlərini.

Dünyanın ən ulu şairi,

Homer də günəşə baxa-baxa

Kor etdi gözlərini,

Işığa döndərdi

"İlliada”, "Odisseya” möcüzələrini.

O vaxtdan dəyişdi hər şey,

Ancaq quyudan sözün dedi ney.

Görənlərə kor,

korlara görən dedilər.

Əzildi ərənlər,

zəncirləndi Prometeylər.

Qandalları öpən,

diz çökən plebeylər...

Kiçilərək böyüyənlər

dünyasını yaratdılar.

Günəşdə zülmət görənlər

aldı ixtiyarı,

Allaha şərik etdilər

iqtidarı.

Ağıllı dəlilər dünyası yarandı

gözündə nadanların.

Sözünə güldülər

bəhluldanəndələrin.

...Minilliyin sonunda

azadlıq sorağında

Məşəllər alovlandı,

"Axan" ulduzlar

kül olub yandı,

Millətimiz oyandı,

Torpaq qana boyandı.

Tapdıq həqiqət aynamızı,

Müqəddəs Tomris anamızı.

Qaniçənlərə

qanın içirtdik,

İşığa bürünüb,

həqiqi ulduzlara döndük.

Millətlər içində ucaldı bayrağımız,

Yarandı müstəqillik bayramımız.

 

                                                1992